Historia Sobień Królewskich – Miejsce, w którym Przeszłość Spotyka Przyszłość.
Hotel Sobienie Królewskie, położony jest w malowniczej miejscowości Sobienie Szlacheckie, około 35 km od Warszawy, to dziś nie tylko luksusowy hotel, nowoczesne centrum konferencyjne, ale przede wszystkim miejsce o niezwykle bogatej i fascynującej historii, sięgającej XV wieku. To miejsce, które przez ponad 600 lat było świadkiem kluczowych wydarzeń polskiej historii i dynamicznego rozwoju lokalnego obszaru, gdzie szlachta budowała potęgę regionu. Na przestrzeni wieków, a zwłaszcza za czasów rodu Jezierskich, Sobienie stały się przestrzenią, gdzie innowacyjność i adaptacja były kluczem do przetrwania i rozwoju – wartości, które do dziś pozostają żywe i doskonale odzwierciedlają ducha naszego wydarzenia. To miejsce o głębokich korzeniach historycznych, którego przeszłość inspiruje przyszłość.
Korzenie i Światli Właściciele: Ród Jezierskich – Od „Murowanego” do Magnackiej Siedziby. 
Pierwsze wzmianki o Sobieniach Szlacheckich pochodzą z 1415 roku, kiedy to wieś nosiła nazwę „Murowane”. Było to gniazdo rodowe wpływowej rodziny Jezierskich herbu Prus III (niektóre źródła wskazują także na herb Nowina). Nazwisko to wywodziło się od wsi Jeziory pod Łukowem, co podkreślało ich związki z regionem.
W połowie XVIII wieku, około roku 1752, część dóbr w Sobieniach Szlacheckich nabył Ludwik Jezierski, komornik ziemski lubelski. To on zapoczątkował silne związki rodu Jezierskich z tym majątkiem, który pozostawał w ich rękach przez blisko dwa stulecia, aż do 1945 roku.
Architektura i Życie na Posiadłości.
Centralnym punktem posiadłości był pierwotnie parterowy dwór murowany, który w połowie XIX wieku dla Franciszka Stanisława Ignacego Jezierskiego został on przebudowany na okazały klasycystyczny pałac z elementami neorenesansowymi. Był to nie tylko dom mieszkalny rodziny, ale też centrum zarządzania rozległym majątkiem i miejsce reprezentacyjnych spotkań.
Wokół pałacu rozciągał się tętniący życiem folwark, z szeregiem budynków gospodarczych niezbędnych do funkcjonowania dużej posiadłości ziemskiej. Należały do nich m.in.: stajnie, obory, chlewnie, spichlerze, stodoły oraz kuźnię, gorzelnię, młyn i browar, co świadczyło o wysokim poziomie organizacji gospodarki folwarcznej. Obok nich znajdowały się czworaki, czyli budynki mieszkalne dla służby folwarcznej i robotników rolnych, których praca stanowiła podstawę funkcjonowania majątku. Całość uzupełniał rozległy park krajobrazowy z alejami i stawem, pełniący funkcje rekreacyjne i estetyczne, zachowany częściowo do dziś.
Głównymi mieszkańcami posiadłości była rodzina Jezierskich, wspierana przez liczną służbę dworską – zarządców, guwernantki, kucharzy, pokojówki i stajennych.
Jezierscy w Historii Polski. Bohaterowie swojej epoki – Wizjonerzy, Reformatorzy, Patrioci.
Ród Jezierskich zapisał się na kartach polskiej historii, a Sobienie Szlacheckie były świadkami działalności wybitnych postaci. Najwybitniejszą z nich był Jacek Jezierski (1722-1805), syn Ludwika. Był on postacią niezwykłą – łączył w sobie cechy wybitnego polityka, myśliciela i przedsiębiorcy. Od 1775 roku pełnił funkcję kasztelana łukowskiego, co nadawało mu status senatora Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Był pisarzem politycznym i ekonomicznym, publicystą oraz aktywnym działaczem gospodarczym doby stanisławowskiej. W swoich pismach promował reformy ustrojowe i gospodarcze, opowiadając się za praworządnością i rozwojem przemysłu. Jako wizjonerski przedsiębiorca, doskonale rozumiał potrzebę gospodarczej niezależności Polski.
Około 1780 roku założył pobliskie miasteczko Sobienie Jeziory, do którego sprowadzał rzemieślników ze Śląska i Saksonii, zakładając tam m.in. pierwszą w Polsce fabrykę kos – przykład jego innowacyjności i troski o rozwój regionalny. Jego kuźnice w Maleńcu oraz wielki piec w Miedzieży produkowały stal dorównującą jakością szwedzkiej, wytwarzając szeroki asortyment narzędzi. Motywem założenia fabryki było zapobieżenie sprowadzania sierpów i kos z Austrii, Prus i Anglii oraz wychodzenia z tego powodu pieniędzy z kraju. W uznaniu zasług dla gospodarki i kraju, w 1801 roku otrzymał tytuł hrabiowski od cesarza Franciszka II.
Jacek Jezierski pozostaje jednym z najciekawszych przedstawicieli polskiego Oświecenia – senator, reformator, przemysłowiec i patriota, którego myśl i działalność wyprzedzały swoją epokę.
Franciszek Salezy Jezierski (1740–1791) był kolejnym wybitnym przedstawicielem rodu Jezierskich – duchownym, pisarzem politycznym i aktywnym 
działaczem Kuźnicy Kołłątajowskiej, znanym z radykalnych poglądów i zaangażowania w walkę o reformy Rzeczypospolitej.
Był bliskim współpracownikiem Hugona Kołłątaja, gorącym orędownikiem reform społecznych i oświatowych, a także pracownikiem Komisji Edukacji Narodowej – pierwszego w Europie ministerstwa oświaty.
Szczególne miejsce w historii polskiej myśli politycznej zajmuje jego dzieło „Katechizm o tajemnicach Rządu Polskiego”, w którym krytykował przywileje szlacheckie, a jednocześnie bronił praw mieszczan i chłopów, nawołując do większej równości społecznej i sprawiedliwości.
Jego działalność i idee miały ogromny wpływ na kształtowanie nowoczesnych koncepcji państwowych i walnie przyczyniły się do światłych założeń Konstytucji 3 Maja.
Franciszek Salezy Jezierski zapisał się w historii jako odważny reformator, myśliciel i patriota, którego wizje wyprzedzały epokę i inspirowały pokolenia.
Królewskie Gościny, Zaborcze Trudności, Powstania i Powojenne Przemiany.
Sama nazwa „Sobienie Królewskie” nie jest przypadkowa – według lokalnej tradycji, utrwaliła się dzięki wizycie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który gościł w tutejszej posiadłości, podkreślając jej rangę, znaczenie i wyjątkowy urok, choć brak jednoznacznych potwierdzeń tej wizyty w źródłach historycznych.
Historia majątku Sobienie Królewskie to także historia Polski – z jej blaskami i cieniami, reformami i zrywami niepodległościowymi.
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku, tereny te znalazły się pod panowaniem zaboru austriackiego (Galicja Zachodnia). Następnie, w latach 1807–1815, w okresie napoleońskim, Sobienie Szlacheckie weszły w skład Księstwa Warszawskiego, by po Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku trafić na długie lata pod zabór rosyjski, jako część Królestwa Polskiego, a później tzw. Kraju Przywiślańskiego – aż do odzyskania niepodległości w 1918 roku.
W XIX wieku, mimo trudnych warunków zaborczych, Sobienie Szlacheckie odegrały ważną rolę w konspiracji niepodległościowej. W czasie Powstania Styczniowego (1863–1864) majątek był punktem konspiracji – stacjonowały tu oddziały powstańcze, a właściciele aktywnie angażowali się w działania patriotyczne. W okolicach, niedaleko wsi Karczunek, rozegrała się jedna z bitew, w której zginęło około 60 powstańców – dziś ich poświęcenie upamiętnia pomnik z 1921 roku.
To miejsce było świadkiem zmieniających się epok, idei i granic, ale zawsze pozostawało zakorzenione w polskiej tożsamości i historii.
Dramat XX Wieku i Nowy Początek.
Majątek w Sobieniach Szlacheckich pozostawał w rękach rodziny Jezierskich aż do 1945 roku, kiedy to został znacjonalizowany w ramach reformy rolnej. Po II wojnie światowej rozpoczął się trudny okres dla pałacu – obiekt ulegał dewastacji, a jego reprezentacyjny charakter systematycznie zanikał. W okresie PRL-u funkcjonowała w nim spółdzielnia „Cerata”, a w latach 50. XX wieku rozważano nawet urządzenie tu rezydencji dla Bolesława Bieruta. W latach 90. XX wieku pałac należał do Zakładu Produkcyjno-Usługowego „Ledrox”, jednak mimo zmiany właściciela, majątek pozostawał opuszczony i niszczał.
Tragiczna była także historia ostatnich właścicieli Sobień. Władysław Jezierski zmarł nagle jeszcze przed końcem wojny. Natomiast jego żona, Zofia Maria z Potockich Jezierska (ur. 1902), aktywnie wspierała polskie podziemie, ukrywając w pałacu oficerów Armii Krajowej. W pałacu opiekowano się uciekinierami i rannymi, odbywały się tam tajne komplety. Hrabina w 1942 roku została aresztowana przez Gestapo, wywieziona na Pawiak, potem na Szucha, skąd nie powróciła. Majątek przeszedł pod zarząd niemiecki. W 1944r. kilka miesięcy kwaterowały tu wojska radzieckie. Syn Jezierskich – Jerzy, we wrześniu 1939r. przedostał się do Anglii i mieszka tam do dziś. Nie odzyskał rodzinnego majątku – uniemożliwił to ówczesny ustrój i obowiązujące przepisy reformy rolnej.
Nowa Era Sobień Królewskich: Symbol Adaptacji i Nowoczesności.
Na początku XXI wieku posiadłość przeszła w ręce prywatne i dzięki starannej, kompleksowej renowacji odzyskała swoją dawną świetność. Dziś, jako Hotel Sobienie Królewskie Golf & Country Club, łączy w sobie luksusowy hotel, restaurację, spa, nowoczesne centrum konferencyjne oraz profesjonalne 
pole golfowe.
To tutaj historia spotyka się z przyszłością, a tradycja innowacji z najnowszymi trendami technologicznymi.
Ta niezwykła transformacja – od gniazda rodowego wizjonerów, przez świadka burzliwych zrywów narodowych i dziejów Polski, po nowoczesne centrum biznesowe i wypoczynkowe – sprawia, że Sobienie Królewskie są idealnym miejscem dla DPS Forum 2025.
Podobnie jak światli przedstawiciele rodu Jezierskich, którzy byli wizjonerami swoich czasów, tak i my, z naszymi Bohaterami Technologii, będziemy analizować wpływ innowacji na współczesny świat i przyszłość przemysłu, tworząc inspirujące środowisko do wymiany wiedzy i doświadczeń.